SANMAYIN Kİ UNUTTUK EFENDİLER!

Sanmayın ki unuttuk efendiler. Hay huy içinde güme gittiyse de ucundan son anda yakaladık işte… Gezi Direnişi’nin başlamasından söz ediyorum. Bu konuyla ilgili bir yazıyı 2017’de yazmış, sonra da sosyal medya hesaplarımda yayımlamışım. Küçük bir anma yazısı diyebiliriz ve de küçük bir merhaba. “Unutmadık, asla unutmayacağız, işimiz başımızdan aşsa da, siz bizim soluğumuzu kesmeye çalışıyor olsanız da –dünya durdukça- unutmayacağız, size direnme konusunda pes etmedik/etmeyeceğiz!” yazısı. Bir, Gezi Duruşu Hatırlatması... Bu yazıya sinir olanlar (!) olursa bir kız çocuğu kadar ve gibi, sevinirim. Bu da böyle biline…

O gün ne demişsem bugün de aynını düşünüyorum... Hatta fazlası var. Çünkü neler yaşanmadı ki o arada. Ama onları yazacak vaktim yok. Başka zaman konuşuruz artık. Gelelim 2017’li yazıya…

***
Gazeteler her ne kadar Gezi Direnişi için “27 Mayıs'ta başladı” dese de öyle değil; Taksim Gezi Parkı'ndaki nöbete bugünlerde başlanmıştı... Ve cümle âlem bilsin ki "Bugün ne kadar kutuplaştıysak o gün o kadar birleşmiştik!"                                                                                                                

 #GeziyiSavunuyoruz

#Gezi bir destandır aslında. Ve o süreç; tehlikesizliğin, korkusuzluğun, dayanışmanın, özlediğimiz dünyanın, “e” değil, “de” değil, “den” değil, “en güzel” hâlidir…

Dünyanın en şahane, en zeki grafiti çalışmaları bütün sokakları, caddeleri, kapı duvarları kaplamış, bize koskocaman bir oksijen çadırı, koca bir okyanus duygusu yaşatıyorlardı. Keşke hiçbirini silmeyip saklasalardı. Onları seyretmek, incelemek, kaydetmek için şehre dünyanın insanı gelirdi eminim.

Kimsesizlerin kimsesizliği azalıyordu ayrıca. Ama hani o baĞzı egemenler “egemen” olmaya gelirken demişlerdi ya “kimsesizlerin kimsesi olacağız” diye. Öyle bir mecaz/teşbihten söz etmiyorum burada. Sahiden kimsesizlerdi benim dediklerim; kimsesiz sokak çocukları, kimsesiz sokak hayvanları, kadını erkeğiyle kimsesiz sokak insanları... Bizler bavulumuzu toplayıp giderken arkamızdan ağlıyorlardı, "Biz ne olacağız şimdi?" Demem o ki, "gerçek" bir çoğalma, yardımlaşma, dayanışma içeriyordu #GeziRuhu

Akın akındık... Ülkenin her tarafındandık... Genç, yaşlı, kadın erkek, aydın, Anadolulu, köylü, kentli, herkestik... Var mı bir örneğini daha görmüş olan... Kim söyleyebilir? Bence söyleyemez! Çünkü yok! Dinlisi, dinsizi, her etnik kökenden insanı, birbirine aslında düşman olanı; hepimiz birbirimize dosttuk orada...  Günlerce, haftalarca, kimse birbirinden korkmadan yürüdü bütün o sokak ve caddelerde.  

Elbet bir gün bebeği doğacak Gezi'nin…  Ki irili ufaklı, ilerili gerili doğuyor zaten... Yıl be yıl doğuyor...

Evet, biz #GeziyiSavunuyoruz

DEEP NOT: Olaylar sonucunda 8 sivil (Mehmet Ayvalıtaş, Abdullah Cömert, Ethem Sarısülük, Ali İsmail Korkmaz, Ahmet Atakan, Berkin Elvan, Burak Can Karamanoğlu, Mehmet İstif ve Elif Çermik) ve 2 güvenlik görevlisi (Polis Komiseri Mustafa Sarı ve Polis Memuru Ahmet Küçüktağ) hayatını kaybetmiş, 9063 kişi yaralanmıştır.